اکثر اوقات صندلی بغل دستی من میشینه.
از همون لحظه ورودش به کلاس هر دو دقیقه یه بار موبایلشو چک میکنه.
و تقریبا هر 5 دقیقه یه بار اس ام اس میزنه.
یعنی تقریبا نصف مدت زمان حضورش در کلاس رو مشغول نوشتن پیام کوتاهه....
نصف بقیه‌اش هم احتمالا مصروف فکر کردن به نوشته‌های بعدشه...
.
من موندم این چرا اصرار داره سر کلاس اختیاری حضور داشته باشه؟؟؟؟؟
با اتفاقات کوچکی که افتاده نمی دونم این شعر چرا شده ورد زبونم...
.
در ناامیدی بسی امید است
پایان شب سیه سپید است