می خوام یاد بگیرم از این به بعد هر چیزی رو که تو زندگیم می دونم موقیته خیلی دوستش نداشته باشم....یعنی وابسته‌اش نشم....چه فایده داره أآدم به چیزی وابسته بشه که می دونه یه از دستش می‌ده و اونموقع هی باید بشینه و ناراحت باشه...می‌خوام یاد بگیرم...
شاید درسته که هر کس و هر چیز و یا بهتره بگم هر جایی ارزش وابستگی رو نداره...هر چند دلبستگی ممکن-ه خودبخود بوجود بیاد
اگه راه حلی برای این موضوع یافتی ، حتما به منم بگو. لازم می شه شدید. که شده و خواهد شد.
شاید وابسته نشدن به اونچه که داریم تنها راه حل باشه ولی دقت کردی آدم وقتی از داشتن یه چیزی لذت می‌بره چقدر زود اون چیز براش از بین می‌ره...؟
منم خیلی دلم میخواد که یاد بگیرم ولی خداییش سخته !
ادمهای که کمتر وابسته میشن کمن
بله متاسفانه....
اوهوم. انگاری عمر شادی ها و لذت هامون خیلی کوتاه تر از اونیه که فکرشو می کنیم.
دقیقا و تحقیقا.
خوبه که می خوای یاد بگیری..
ولی گاهی وقعیت هایی تو زندگی ما آدم ها پیش می یاد که همه یاد گرفته هامون زیره سوال می ره..یه جورایی تسلیم می شیم بی اراده..
درسته
زندگی قانون ثابتی نداره و این از یه جهت خوبه و از یه جهت نه....
به نظرم این مسئله یادگرفتنی نیست یه جورایی وابسته به ژنتیکه
ذاتا بعضی آدما سرخوش و راحت و بی دغدغه هستن
به چیزی وابسته نمیشن و از کم چیزی ناراحت میشن
درسته که محیط و خاطرات گذشته هم تاثیر دارن در این مورد
ولی به نظرم بیشترش برمیگرده با تواناییهای ذاتی آدما
البته میشه با تمرین کردن تعدیلش کرد
من زمانی شدیدا عجول بودم که خیلی عذابش رو کشیدم
النم هستم ولی توی خیلی از جنبه های عجول بودن خودم رو مودیفای کردم
شمام تمرین کنین میتونین دوزش رو پایین بیارین
مطمئنم که با تمرین میشه خیلی از تجارب رو کسب کرد
ممنونم دوست عزیز
سلام ونوس جان/////
افرین....حق اصلی مطلب رو ادا کردی.. همینه..
وابستگی یعنی اینکه چیزی به غیر ز خودت رو چنان به خودت ببندی و گره بزنی که آزادیت را بگیرد...
درود
دکتر فرهنگ رجایی یه جمله‌ای داره که میگه:
استقلال عدم وابستگی نیست ....استقلال یعنی وابستگی آگاهانه.
ممنونم
به مسائل موقتی نباید وابسته شد ولی تا زمانی که هستند باید به شدت ازشون لذت برد!
موافقم شدیدا...
به نظر من ولی دوست داشتن آدمهایی که می‌آن و می‌رن و یا چیزهای موقتی به قول تو، بهتر از دوست داشتن چیزها و آدمهای دائمی‌ه! چون دوست داشتن همیشه تابع یه سری فاکتورهاست، و به نظر من هیچ وقت یه عمر دوام نمی‌یاره. به خاطر همین آدم‌ها و چیزای موقتی، خاطره‌ی خوب میشن و آدم‌ها و چیزهای دائم، قضیه‌های رو اعصاب!
نکته جالبی گفتی
مخالف نیستم
ولی منظور زیاد در مورد آدما نبود....
شاید بهتر باشه ما عادت کنیم به اینکه آدما رو دوست داشته باشیم ولی آگاهانه
مرسی
آره خیلی خوبه که آدم بعضی وقتا دوست نداشته باشه.
کلا می تونم اینطوری رفتار کنم ولی تو بعضی از موارد واقعا برام سخت میشه و اصلا برام عملی نیست. در مورد دوست داشتن آدم هام که توی یکی از همین پستای اخیرم نوشتم(یه پست بدون عنوان که فک کنم قبل پست پوچ باشه)
+ این که تو سال مضاعف بودن من حتی از نصف هم کمتر شدم (نمی دونم چه بلایی داره سرم میاد. فقط می دونم که خیلی لعنتیه)
می دونی اصلا نمی خواستم نظری بدم چون این روزا نمی تونم اون چیزی رو که می خوامو به دیگران بگم و منظورمو برسونم
می‌دونم یه حس عجیبی از سرگردانی همه ما رو گرفته و فکر می‌کنم دیگه وقتش رسیده که اینو عادی تلقی کنیم...این مسائلی که برامون بوجود میاد منظورم-ه
موفق و سلامت باشی دوست عزیز