ُیه دوست

یکی می‌گفت چشای آدما پنجره وجودشونه که از طریق اونا می‌تونی همه چی رو ببینی 

چقدر راست می‌گفت 

درسته چشای ما پنجره است  

ولی وقتی تو چشای بقیه نگاه می‌کنی و می‌خوای بگی که دوست داری با هاشون رابطه برقرار کنی 

یه رابطه خوب و سالم 

چرا فکر می‌کنند تو طلبکاری یا یه کسی هستی که دنبال یه هدف خاص-ه 

نه دنبال دوستی 

چرا اینقدر بی‌اعتمادی به همدیگه سراسر وجود مارو گرفته 

چرا نمی‌تونیم دوست هم باشیم  

چرا حداقل نمی‌تونیم همدیگرو تحمل کنیم 

راستی چرا؟